Twee geloven

Deze column verscheen eerder in juli 2010 op Nieuw W!J.

Als ik die gure novemberavond niet besloten had om naar de synagoge te gaan en als hij niet van plaats was verwisseld om naast mij te komen zitten... Als ik hem niet had aangesproken ondanks de afschrikwekkende werking van zijn suffe das en pak (hij kwam van z'n werk) en als hij mij niet het voordeel van de twijfel had gegeven ondanks mijn alternatief, hippie-achtig voorkomen... Als ik niet - tegen beter weten in (maar ik vertrouwde hem toch) - mijzelf door hem naar huis had laten brengen en als hij niet de moed had gehad om mijn emailadres te vragen... dan hadden we twee-en-half jaar later niet op een zonovergoten zomerdag onder de choepa (joodse huwelijksbaldakijn) gestaan.

Een joodse partner vinden in Nederland is zoeken naar een speld in een hooiberg. Gooi dan ook nog maar mijn ongewone beroepskeuze in de mix en ik had mijzelf al een romantisch rampengebied verklaard. De joodse gemeenschap is erg klein en tamelijk vergrijsd. Wat rest joodse jongeren dan? De tegendruk van de visvijver (of zeg maar gerust Stille Oceaan) van niet-joodse partners is reëel.

De joodse gemeenschap in Nederland (maar ook in andere landen) kampt met een hoog percentage van gemengd gehuwden. De vraag rijst dan ook wat onze reactie hierop zou moeten zijn. Binnen de gemeenschap zijn daar verschillende meningen over en in de beperkte ruimte die ik hier heb, is het moeilijk een genuanceerd standpunt in te nemen. Want als ik de lijnen scherp trek en een standpunt tegen gemengd huwen inneem, wie sluit ik dan wel niet uit? Veel liefdevolle en gelukkige huwelijken die zelf met dit dilemma hebben geworsteld! Aan de andere kant kan ik ook niet zeggen dat gemengd huwen acceptabel is omdat ik met hart en ziel wil dat het jodendom blijft bloeien en, ledor wador, aan de volgende generatie wordt door gegeven.

Eigenlijk staan we al voor een voldongen feit. Mensen worden verliefd en volgen hun hart. En gelukkig maar want ik ken de zegeningen van een goed huwelijk - ik vind dat pak ook niet zo suf meer en die hippiekleding van mij is ook allang naar de kringloopzaak. Maar ik moet er wel aan toevoegen dat mijn huwelijk ook veel gelukkiger is omdat mijn man en ik behalve gezamenlijke interesses ook een sterke spirituele basis delen. Het jodendom is een tamelijk bewerkelijke onderneming die vooral ook in de familiesfeer plaatsvindt - probeer maar eens een kosjer huishouden te voeren of op de Sjabbat voor te bereiden. Samen een joods huishouden voeren is een van de mooiste dingen die ik ken. En daar sluit ik dan maar ook mee af. Ik geloof uiteindelijk dat het jodendom maar het beste voor zichzelf kan spreken. Wanneer steeds meer joden door de schoonheid van onze traditie geraakt worden (of niet-joden bewust kiezen om joods te worden) is dit de beste garantie voor het voorbestaan van het jodendom. Het mooie aan liefde is namelijk dat het zichzelf versterkt. De liefde voor de traditie en de liefde voor een partner is een onoverwinnelijke combinatie. De keuze is aan ons.

Comments

Popular posts from this blog

Bit by Bit

Vrouwen en het Joodse gebed

Love is Stronger than Death