Uitstel van executie
Deze column verscheen eerder in april 2011 op Nieuw W!J . Het was een echte politieke soap voor mij de afgelopen dagen. Ik zat zo’n beetje elk uur gekluisterd aan een computer in de bibliotheek van mijn rabbinaal seminarie. Enigszins obsessief compulsief checkte ik de websites van de grote kranten. De vraag van de week was of ik nog wel mijn kosjere kippetje kan blijven eten wat met veel liefde en respect op de Sjabbattafel placht te verschijnen. Op initiatief van de Partij voor de Dieren (PvdD) werd een wetsvoorstel gelanceerd om het ‘onbedwelmde’ rituele slachten te verbieden. De term ‘onbedwelmd’ is op zich al een sterk staaltje Orwelliaans-populistisch woordgymnastiek. De reguliere ‘bedwelmde’ slacht is niet zo zachtaardig als de term suggereert. Hierbij word er namelijk een stalen pin door de kop van het slachtvee geschoten. Dit wil nog wel eens misgaan. Maar in hoeverre kan men redelijkheid tegenover populisme zetten? De stellingen zijn al ingenomen en op de fora van de online-